می خوام از روزهای نبودن تا بودنت برات بنویسم

سلام بر علي اكبرم .. از روز 5 بهمن توفيقات در زندگيمون جريان پيدا كرد.. از ديدار حضرت آقا تا سفر ب بهشت كربلا روز سه شنبه 6 بهمن 94 دعوت شده بوديم به مهماني كه بهترين لحظه هاي عمرمون را انجا سپري ميكرديم. مهماني ك ميزبان آن شاه نجف اميرالمونين (ع) بودو ارباب بي كفن... بعد از 11 ماه دلتنگي براي حرم بالاخره هديه تولد ماماني و شما ازطرف باباي آسمونيت رسيد.. امسال دومين سفرمن بود...سال 90 همراه باعشق آسمونيم لحظه هاي نابي رو تو اين سفر گذرونديم. ولي امسال،پدري كه شايد كمبود حضور فيزيكي اش مارو آزرده كرد ولي سايه مهرش هرلحظه همراهمون بود. لحظه اي حس نكردم كه باباي بهشتيت همراهمون نيست.. ...

سلام بر علي اكبرم تنها دلخوشي زندگي مامان. روزهايي كه گذشت و صفحه روز شمار و ثبت وقايع شيرين زندگيت خاالي از لطف بود،روزهايي سراسر بي حوصلگي و دلتنگي براي من بود. دست و دلم به نوشتن نميرفت. ولي قشنگترين اتفاق زندگيت ،روز دوشنبه  5 بهمن روزي بود كه هيچ وقت فراموش نمي شه و برخودم واجب دونستم كه برات ثبتش كنم. ديدار با رهبر معظم كل قوا پدر مهربانت امام خامنه اي. مهماني كه من و دايجون احسان و پدرومادربزرگت توفيق شركت در اونو داشتيم. وقتي كه حضرت اقا تو رو در آغوشش گرفت و دست نوازش به سرت كشيد و تو چه با ارامش در آغوش ايشان ارام گرفته بودي باعث شد كه چشماي ماماني دل شكستت دقايقي باروني باشه. جالب بود برام....